1. Joann Sfar, Kot Rabina (tomy 1–5), Wydawnictwo Komiksowe. Najciekawsza seria Joanna Sfara w jednym tomie. Historia o tym, że religie potrafią łączyć, a nie dzielić, i nawet kot może zostać talmudystą. Pasjonująca opowieść o fundamentalnych problemach człowieka przedstawiona w lekki, ironiczny sposób.
2. Cyril Pedrosa, Portugalia, Timof i cisi wspólnicy. Młody twórca poszukuje swoich korzeni i tożsamości. Brzmi banalnie, jednak nie w wykonaniu Cyrila Pedrosy, który mówi do nas nastrojowymi obrazami, trafiającymi prosto w serce.
3. Nicolas Presl, Fabryka, Lokator. Pozbawiony słów komiks francuskiego artysty to połączenie surrealistycznej warstwy graficznej z kafkowską atmosferą. Presl subtelnie, a jednocześnie wymownie buduje wizję totalitarnego państwa upadlającego ludzi.
4. Joe Sacco, Strefa Bezpieczeństwa Goražde, Mroja Press. Brutalna wizja wojny domowej w byłej Jugosławii z punktu widzenia mieszkańców bośniackiej wysepki na serbskim morzu, opuszczonej przez Boga, ludzi i zachodnie media.
5. Daniel Gutowski, Michał Rzecznik, Maczużnik, Centrala. Najodważniejszy i najbardziej bezkompromisowy polski album tego roku. Doskonały rysunek i celowo zapętlony, niejednoznaczny scenariusz o ludzkiej podłości i toksycznych relacjach.
6. Marcin Podolec, Fugazi Music Club, Kultura Gniewu. Historia o słynnym warszawskim klubie Fugazi, a przede wszystkim o wyjątkowej atmosferze polskiej sceny muzycznej lat 90., gdzie energia i muzyka były cenniejsze od pieniędzy.
7. Gradimir Smudja, Vincent i van Gogh, Timof i cisi wspólnicy. Skłamana biografia klasyka malarstwa, w której swój talent zawdzięcza przygarniętemu z ulicy kocurowi.