Osoby czytające wydania polityki

„Polityka” - prezent, który cieszy cały rok.

Pierwszy miesiąc prenumeraty tylko 11,90 zł!

Subskrybuj
Kultura

Zespołowy ekshibicjonizm

Rozmowa z Danielem Stabrawą, pierwszym koncertmistrzem Filharmonii Berlińskiej

Daniel Stabrawa, skrzypek, koncertmistrz Filharmonii Berlińskiej. Daniel Stabrawa, skrzypek, koncertmistrz Filharmonii Berlińskiej. M. Lasyk / Reporter
Rozmowa ze skrzypkiem Danielem Stabrawą, koncertmistrzem Filharmonii Berlińskiej, o tym, jak pogodzić walory solisty z umiejętnością bycia członkiem zespołu, oraz o globalizacji z perspektywy orkiestry symfonicznej.
Daniel Stabrawa w 1983 r. jako pierwszy Polak został członkiem orkiestry Filharmonii Berlińskiej, a w 1986 r. – jednym z jej trzech koncertmistrzów.M. Lasyk/EAST NEWS Daniel Stabrawa w 1983 r. jako pierwszy Polak został członkiem orkiestry Filharmonii Berlińskiej, a w 1986 r. – jednym z jej trzech koncertmistrzów.

DOROTA SZWARCMAN: – Obserwowałam, jak prowadził pan warsztaty dla skrzypków w ramach Akademii Santander Orchestra. Są one przeznaczone dla muzyków orkiestrowych, ale uwagi, które pan przekazywał, brzmiały jak skierowane do solistów: grać śmiało, z nerwem, z charakterem. Czy to pasuje do gry zespołowej?
DANIEL STABRAWA: – Jak najbardziej. W orkiestrze też nie można grać inaczej niż śmiało, ponieważ jeśli ktoś gra nieśmiało, nie daje nic zespołowi. Każda osoba wnosi swoją wartość i uzupełnia walory, których być może inni nie mają. Dziś jest wielu bardzo dobrych, wykształconych muzyków, z których połowa mogłaby zostać solistami, ale nie mając takich szans, idą do orkiestr lub grają muzykę kameralną. Poziom na tyle się podniósł, że aby dać się zauważyć, trzeba grać z charakterem i śmiało, pokazać, że ma się coś do zaproponowania.

Powiedział pan też studentce, która obawiała się pokazać intymne emocje, że w przypadku muzyka intymność wymaga ekshibicjonizmu i że trzeba dawać z siebie na scenie zawsze trochę więcej, żeby publiczność słyszała. W przypadku orkiestry będzie to więc ekshibicjonizm zespołowy?
Absolutnie tak.

Jak można pogodzić walory solisty z umiejętnością bycia członkiem zespołu? Słuchać innych?
Słuchać, dopasowywać do nich własne emocje albo swoimi emocjami pobudzać innych do grania, ale zarazem uważać, by swoim temperamentem nie wystraszyć nikogo ani nie przeszkadzać kolegom. Nie można grać tylko dla siebie, to nie przejdzie. Jeśli więc ktoś ma bardzo indywidualne, niezrozumiałe dla innych sposoby na interpretację utworu, to nie będzie miał szans w zespole.

W Filharmonii Berlińskiej nowych muzyków przesłuchuje orkiestra. Także pod tym kątem?
Oczywiście.

Polityka 31.2018 (3171) z dnia 31.07.2018; Kultura; s. 84
Oryginalny tytuł tekstu: "Zespołowy ekshibicjonizm"
Reklama