Był człowiekiem pełnym sprzeczności, domowym despotą, typem samotnika, socjalistą, patriotą – wylicza Borys Szyc cechy granego przez siebie tytułowego bohatera filmu „Piłsudski”.
JANUSZ WRÓBLEWSKI: – Miał być pan Wałęsą, a został Piłsudskim…
BORYS SZYC: – Zawsze te sumiaste wąsy (śmiech). Chociaż w „Piłsudskim” wąsów akurat nie ma dużo. Pojawiają się dopiero pod koniec filmu. Ale jakiś wspólny mianownik jest.
W osobowościach Piłsudskiego i Wałęsy udało się panu wyłapać jakieś wspólne cechy?
Głębszych podobieństw nie dostrzegłem. Z punktu widzenia psychologii bycie wielkim przywódcą wiąże się ze specyficzną konstrukcją, określonym zestawem zachowań i predyspozycji.
Polityka
36.2019
(3226) z dnia 03.09.2019;
Kultura;
s. 82
Oryginalny tytuł tekstu: "Łapię drugi oddech"
