A jeśli zdrada Judasza była częścią boskiego planu? Być może Iskariota był pionkiem w grze wyższych sił? Odpowiedzi na te pytania szuka Jeff Loveness w znakomitym „Judaszu” (przeł. Jacek Żuławnik, Kultura Gniewu, 5/6). Zstępuje wraz z tytułowym bohaterem w otchłanie piekielne, pokazując jego spotkania nie tylko z szatanem, lecz również z Jezusem, który w tej opowieści wcale nie jest tym, za kogo go uważamy. To raczej Judasz, czarny charakter Nowego Testamentu, okazuje się tutaj postacią tragiczną, zmuszoną, by po wieczne czasy dźwigać złożone na jego barki brzemię. Polemika z biblijnym przekazem nie jest jednak tu wbrew pozorom obrazoburcza – „Judasz”, przesycony mrokiem i goryczą (podkreślanymi przez fantastyczne ilustracje Jakuba Rebelki), zmienia się z biegiem stron w przewrotną opowieść o winie, przebaczeniu i odkupieniu.
Ocena: 5/6
*
Tytułowa bohaterka komiksu „Mafalda” (przeł. Filip Łobodziński, Nasza Księgarnia, 4/6) to rezolutna siedmiolatka, która z nieustającym zdziwieniem przygląda się światu. Formalnie stworzony przez argentyńskiego rysownika Quino komiks przypomina „Fistaszki” – również jest serią prasowych pasków z dziećmi w rolach głównych. Ale Mafalda jest od Charliego Browna znacznie bardziej zaangażowana w bieżące sprawy. Z niepokojem śledzi wydarzenia na świecie (Quino rysował swój komiks w latach 1964–73, dość burzliwych nie tylko w Argentynie), narzekając najbardziej na lokalną politykę: „Bez obaw, jesteśmy rządem, nie kiwniemy palcem” – mówią dzieci podczas jednej z zabaw. Mocno osadzona w realiach sprzed półwiecza „Mafalda” chwilami więc zaskakuje tym, jak bliska jest współczesnym problemom i rozterkom.
Ocena: 4/6
*
Mieliśmy okazję przeczytać już w Polsce komiks Boxa Browna poświęcony historii gry „Tetris”.