Nagroda Architektoniczna POLITYKI z werwą wkroczyła w drugie dziesięciolecie swojego istnienia, a gala wręczenia wyróżnień odbyła się tym razem w samym sercu jednej z najciekawszych stołecznych realizacji ostatniej dekady – fragmencie miasta, które powstało na gruzach dawnych Browarów Warszawskich i od poprzednika przejęło nazwę. Z tej lokalizacji musieliśmy się zresztą tłumaczyć licznie zebranym na uroczystości gościom. Oto bowiem po raz drugi z rzędu zdarzyło się, że na miejsce spotkania wybraliśmy obiekt, który nie tylko znalazł się w piątce laureatów nagrody, ale też zdobył Grand Prix (rok wcześniej był to Pawilon Edukacyjny „Kamień”). Sęk w tym, że godnej oprawy dla naszej gali szukamy zawsze na początku roku, gdy nie tylko nie znamy jeszcze zwycięzcy konkursu, ale także składu finalistów. Jedyne więc, do czego możemy się przyznać, to do dobrej intuicji.
Relacjonująca zebranym obrady jury jego członkini Marlena Happach zauważyła, że obrady były w tym roku wyjątkowo trudne, bo zwycięzcę trzeba było wybrać spomiędzy obiektów bardzo zróżnicowanych: od kameralnej kładki pieszo-rowerowej w Dobczycach po wielki projekt urbanistyczno-architektoniczny, jakim są Browary Warszawskie. „To jakby w jednym konkursie piękności zwierząt porównywać ze sobą kota, psa i konia” – tłumaczyła. Jury jakoś z tego wybrnęło, a decyzja o tym, do której pracowni powędruje Grand Prix, nie budziła niczyich zastrzeżeń.
Otwierająca drugą dekadę tegoroczna edycja nagrody przyniosła zaskakujący zestaw laureatów. Znalazło się w nim bowiem aż trzech „weteranów”, czyli wcześniejszych zdobywców Grand Prix i częstych finalistów (JEMS Architekci, Biuro Projektów Lewicki Łatak, KWK Promes), i dwóch debiutantów (Franta Group i SLAS Architekci, laureaci Nagrody Internautów za projekt sali koncertowej Państwowej Szkoły Muzycznej w Jastrzębiu-Zdroju).