Thorgal spotyka Wiedźmina. W Łodzi. To jedyne takie miejsce w Polsce

Wystawa prac Grzegorza Rosińskiego uświetniła otwarcie łódzkiego Centrum Komiksu i Narracji Interaktywnej – jedynej w Polsce placówki, która kompleksowo przybliża historię opowieści obrazkowych i gier wideo.

materiały prasowe Prace Grzegorza Rosińskiego. Od lewej: okładka do powieści Amélie Sarn „Thorgal. Tom 2: Wyprawa do Krainy Cieni”, 2010 r. Obraz na okładkę audiobooka „Thorgal. Zdradzona czarodziejka. Wyspa wśród lodów”, 2014 r. „Thorgal i rozbitkowie”, niepublikowany obraz, 2019 r.

Bez „Thorgala” polski komiks wyglądałby inaczej i to nie tylko dlatego, że wieloletni ilustrator serii Grzegorz Rosiński odniósł na Zachodzie największy sukces spośród rodzimych mistrzów. Gdy w latach 90. branża znajdowała się w totalnej zapaści, to właśnie m.in. zainteresowanie czytelników kolejnymi tomami „Thorgala” – najpierw wydawanymi we Francji, dopiero później tłumaczonymi na język polski – pozwoliło na jej powolne przebudzenie. Sam Rosiński zawsze wzbraniał się przed przypisywaniem mu zbyt dużej roli w rozwoju polskiego komiksu, lecz to zbędna skromność: bez jego udziału ten segment kultury nie byłby dziś w naszym kraju tak różnorodny. Zwłaszcza że rysownik wciąż aktywnie uczestniczy w jego promocji, przyjeżdżając na festiwale komiksowe i spotykając się z fanami.

Nie mogło go oczywiście zabraknąć na otwarciu retrospektywnego pokazu jego prac, które 7 października oficjalnie zainaugurowało działalność łódzkiego Centrum Komiksu i Narracji Interaktywnej (CKNI). „Wystawa »Grzegorz Rosiński w ilustracjach« to najlepszy pomysł, jaki mogliśmy zrealizować na rozpoczęcie działalności naszego Centrum” – pisze w katalogu ekspozycji Adam Radoń, pomysłodawca i kierownik łódzkiej placówki.

Wystawa może być zaskoczeniem nawet dla najwierniejszych fanów i fanek Rosińskiego. Prowadzi chronologicznie przez jego artystyczny życiorys, więc nie może się obyć bez oryginalnych plansz „Thorgala”, kultowego „Szninkla” czy serii o Kapitanie Żbiku. Jednak większość eksponatów to prace do tej pory niepokazywane lub wystawiane bardzo rzadko. Od młodzieńczych historyjek, rysowanych jeszcze niewprawną, dziecięcą ręką, poprzez studenckie projekty okładek i ilustracji, często odległe od kreski znanej z komiksów, po obrazy z późnego etapu twórczości – najnowszy został ukończony w ubiegłym roku specjalnie z myślą o ekspozycji i jest swoistym podsumowaniem dorobku rysownika: artysta siedzi przy biurku w otoczeniu najsłynniejszych postaci ze swoich dzieł.