Recenzja filmu: „Serena”, reż. Susanne Bier

Wszystko jest idealnie rozpisane, dopasowane, co sprawia wrażenie irytującej sztuczności.

Laureatka Oscara duńska reżyserka Susanne Bier („Bracia”, „W lepszym świecie”) w ubiegłym sezonie nakręciła aż dwie fabuły. Obie poświęcone traumie rodziców po stracie dziecka. W sensacyjno-psychologicznym „A Second Chance” (czeka na polską premierę) uwaga skupia się na rozpaczy i desperacji męża. W „Serenie” – na obsesjach i szaleństwie zazdrosnej żony. Początkowo nic nie zapowiada, że ten nastrojowy, hollywoodzki melodramat, rozgrywający się w latach 30. ubiegłego stulecia, w finale zacznie przypominać makabryczną wersję „Makbeta”.

Serena, reż. Susanne Bier, prod. USA, 109 min