Ku pokrzepieniu serc

Recenzja filmu: „Ze wszystkich sił”, reż. Nils Tavernier

7 kwietnia 2015

Ojciec (Jacques Gamblin) i syn (Fabien Heraud) nie zawodzą na zawodach. Next Film

Film jest tak przesłodzony, nasączony dobrymi intencjami, że momentami aż nie do zniesienia.

Kameralny dramat familijny Nilsa Taverniera „Ze wszystkich sił” mógłby liczyć na całkiem sporą oglądalność, ale w telewizji, bo w kinach szans raczej nie ma. To wyidealizowana, oderwana od rzeczywistości opowieść o relacji chorego na porażenie mózgowe nastolatka i zaniedbującego go ojca, byłego sportowca, który traci pracę (Jacques Gamblin). Przed depresją ratuje go właśnie niepełnosprawny syn (Fabien Héraud), mobilizujący go do wspólnego występu w niezwykle trudnych zawodach triatlonowych Ironman w Nicei. Rodzinę stać na wszystko, mieszkają w przestronnej willi z widokiem na Alpy. Chłopak jest bystry, przystojny, zadbany. Matka wpatrzona w niego jak w obrazek.

Ze wszystkich sił, reż. Nils Tavernier, prod. Francja, Belgia, 86 min

Polityka 15.2015 (3004) z dnia 07.04.2015; Afisz. Premiery; s. 68

Oryginalny tytuł tekstu: "Ku pokrzepieniu serc"

Janusz Wróblewski

Krytyk i publicysta z „Polityką” związany od 2001 r. Autor książek o tematyce filmowej. Ostatnio wydał „Reżyserów”, za którą otrzymał nagrodę ZAiKS-u im. K.T. Toeplitza. Wcześniej pracował m.in. w „Kinie”, „Życiu Warszawy”, „Machinie”. Przez wiele lat pełnił funkcję rzecznika prasowego Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. W latach 90. kierował telewizyjnym Pegazem. Członek jury FIPRESCI m.in. na festiwalach w Cannes, Wenecji, Toronto. W 2005 r. odznaczony Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.