Mój brat, moja miłość

Recenzja filmu: „Barany. Islandzka opowieść”, reż. Grímur Hákonarson

9 lutego 2016

Islandzkie połączenie ciepłej ironii z nutą tragizmu Gutek Film

Film zachwyca połączeniem ciepłej ironii z dojrzałą nutą tragizmu.

Prosta opowieść o uporze i samotności, które potrafią zrujnować, lecz nie unicestwić więzy krwi. W nagradzanych na wielu festiwalach „Baranach” (wygrały m.in. w Salonikach, Valladolid i sekcję Un Certain Regard w Cannes) wszystko wygląda jak poezja, choć sama historia niespecjalnie poddaje się wzniosłemu opisowi. Oto w niewielkiej górskiej osadzie wybucha epidemia. Hodowcy owiec dostają polecenie wybicia stad. Dla wielu to bolesne przekreślenie całego dorobku i rodzinnych tradycji.

Barany. Islandzka opowieść, reż. Grímur Hákonarson, prod. Islandia, 90 min

Polityka 7.2016 (3046) z dnia 09.02.2016; Afisz. Premiery; s. 70

Oryginalny tytuł tekstu: "Mój brat, moja miłość"

Janusz Wróblewski

Krytyk i publicysta z „Polityką” związany od 2001 r. Autor książek o tematyce filmowej. Ostatnio wydał „Reżyserów”, za którą otrzymał nagrodę ZAiKS-u im. K.T. Toeplitza. Wcześniej pracował m.in. w „Kinie”, „Życiu Warszawy”, „Machinie”. Przez wiele lat pełnił funkcję rzecznika prasowego Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. W latach 90. kierował telewizyjnym Pegazem. Członek jury FIPRESCI m.in. na festiwalach w Cannes, Wenecji, Toronto. W 2005 r. odznaczony Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.