Bardzo nierówny film kładący nacisk na relację między ojcem i próbującym go po wielu latach odnaleźć synem.
W wydanej pod koniec lat 60. powieści Stanisława Lema „Głos Pana” więcej znaleźć można erudycyjnych rozważań na temat możliwości istnienia inteligencji pozaziemskiej niż klasycznie rozumianej akcji. I choćby z tej przyczyny przeniesienie jej na ekran graniczy z niemożliwym. Znany z poczucia humoru i surrealistycznej wyobraźni Węgier György Pálfi („Swobodne opadanie”, „Taxidermia”) wziął ją jednak na warsztat, dodając mnóstwo od siebie.
Głos Pana (His Master’s Voice), reż. György Pálfi, prod. Węgry, Kanada, Francja, Szwecja, USA, 108 min
Polityka
37.2019
(3227) z dnia 10.09.2019;
Afisz. Premiery;
s. 70
Oryginalny tytuł tekstu: "Głos Lema"