Recenzja filmu: „Wszystko dla mojej matki”, reż. Małgorzata Imielska

Reżyserka opowiada o relacjach rodzinnych we współczesnej Polsce.

Debiut fabularny znakomitej dokumentalistki Małgorzaty Imielskiej („Obrazy z fabryki śmierci”, „Wytrwałość”) porusza się w świecie doskonale nam znanym. Poprawczak, patologiczne relacje nieznających litości młodocianych przestępców, cynizm wychowawców, do tego wszechobecne molestowanie seksualne. W tym piekle niewyobrażalnego okrucieństwa, bo dokonywanego na wrażliwości 17-letnich dziewczyn, które z zagłuszania w sobie odruchów solidarności i empatii uczyniły wyścig, jedna z nich się buntuje. Całe życie Oli, granej wspaniale przez Zofię Domalik, opiera się na pragnieniu odnalezienia matki i powrotu do domu, którego nigdy nie miała. 

Wszystko dla mojej matki, reż. Małgorzata Imielska, prod. Polska, 103 min