Sensacyjny laureat Złotych Globów w dwóch najważniejszych kategoriach (za reżyserię i najlepszy dramat) zdobył też 10 oscarowych nominacji – co robi wrażenie. Ale przypinanie filmowi „1917” łatki wyjątkowego widowiska o równie wyśrubowanych ambicjach co „Cienka czerwona linia” albo „Full Metal Jacket” wydaje się mocno na wyrost. Antywojenna fantasmagoria Sama Mendesa to bardzo piękny, postapokaliptyczny spektakl rozegrany w okopach I wojny światowej, operatorski majstersztyk zaprojektowany tak, aby składał się z zaledwie dwóch ujęć kamery przechodzących z jasności w ciemność (jedno ma miejsce w ciągu dnia, a drugie po zachodzie słońca). Ma to oczywiście symboliczne znaczenie, tak samo jak wciągająca, kolista dramaturgia powracająca jakby do punktu wyjścia, uświadamiająca bezsens zabijania, przypominająca o wartościach domowego ogniska, do których bardzo tęsknią wyglądający jak senne zjawy żołnierze.
1917, reż. Sam Mendes, prod. USA, Wielka Brytania, 119 min