Recenzja filmu: „Smak pho”, reż. Mariko Bobrik

Życie wietnamskiej mniejszości to temat przez polskie kino skrzętnie omijany.

Życie wietnamskiej mniejszości to temat przez polskie kino skrzętnie omijany. Trzeba było japońskiej reżyserki, a zarazem absolwentki łódzkiej filmówki, by spojrzeć na codzienność sąsiadów, których zwykliśmy nie zauważać – takich jak pan Long, kucharz z osiedlowej knajpki, samotnie wychowujący dziesięcioletnią Maję. „Smak pho” jest opowieścią o doświadczeniu imigracji i zacieraniu się tożsamości (córka Longa w drodze do szkoły wyrzuca do śmietnika tradycyjne śniadanie przygotowane przez ojca, a z babcią wstydzi się rozmawiać po wietnamsku), lecz pozbawioną dydaktyzmu i podszytej często wyższością ciekawości „innego”.

Smak pho, reż. Mariko Bobrik, prod. Polska, Niemcy, 84 min