Morderca z poczuciem winy

Recenzja filmu: „Wirtuoz. Pojedynek zabójców”, reż. Nick Stagliano

11 maja 2021

„Wirtuoz. Pojedynek zabójców”, reż. Nick Stagliano materiały prasowe

Nazwisko Anthony’ego Hopkinsa elektryzuje, obiecując widowisko jeśli nie na miarę oscarowego „Ojca”, to przynajmniej warte poświęconego mu czasu.

Nazwisko Anthony’ego Hopkinsa elektryzuje, obiecując widowisko jeśli nie na miarę oscarowego „Ojca”, to przynajmniej warte poświęconego mu czasu. Do obejrzenia filmu zachęca ponadto sensacyjna fabuła utrzymana w poetyce kina noir. Mamy tu łamigłówkę z mocno poplątaną intrygą przypominającą grę w szachy. Egzystencjalne, mroczne klimaty żywcem przeniesione jakby ze skandynawskich kryminałów. Trochę ironii braci Coen oraz szczyptę romantyzmu z francuskiej odmiany tego gatunku. Problem w tym, że to wszystko nie działa. Poczynając od występu Hopkinsa, który, i owszem, gra świetnie, niestety pojawia się na ekranie nie dłużej niż na sześć minut, mając do wygłoszenia zaledwie kilka linijek tekstu.

Wirtuoz. Pojedynek zabójców (The Virtuoso), reż. Nick Stagliano, prod. USA, 110 min, VOD TVP, MojeEkino, ipla i in.

Polityka 20.2021 (3312) z dnia 11.05.2021; Afisz. Premiery; s. 74

Oryginalny tytuł tekstu: "Morderca z poczuciem winy"

Anthony Hopkins

Janusz Wróblewski

Krytyk i publicysta z „Polityką” związany od 2001 r. Autor książek o tematyce filmowej. Ostatnio wydał „Reżyserów”, za którą otrzymał nagrodę ZAiKS-u im. K.T. Toeplitza. Wcześniej pracował m.in. w „Kinie”, „Życiu Warszawy”, „Machinie”. Przez wiele lat pełnił funkcję rzecznika prasowego Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. W latach 90. kierował telewizyjnym Pegazem. Członek jury FIPRESCI m.in. na festiwalach w Cannes, Wenecji, Toronto. W 2005 r. odznaczony Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.