Smutek czy złość bardziej skłania do płaczu? – pyta wychowawczyni uczniów pierwszej klasy liceum. Jeden z 13-latków odpowiada, że złość. Błędne rozpoznanie emocji jest typowe dla tego wieku. Dzieci szczególnie w okresie dojrzewania nie potrafią precyzyjnie ich nazywać. Ani panować nad niektórymi stanami wprawiającymi ich w zakłopotanie, wzbudzającymi niepewność i strach. O konsekwencjach lęku oraz nieprzyznawania się do odczuwanych emocji, albo raczej o braniu odpowiedzialności za to, co się naprawdę dzieje z psychiką młodego człowieka w chwili wychodzenia z okresu bezgrzeszności i dorastania, opowiada wybitny dramat Lukasa Dhonta „Blisko”. Jego bohaterami są często spędzający ze sobą czas wolny dwaj zaprzyjaźnieni 13-latkowie. Znają się od zawsze. Jeżdżą razem rowerami do szkoły, bawią się w duchy, jeden okazuje się utalentowanym muzykiem, gra na oboju, drugi snuje wizje wspólnych podróży po świecie, marząc, że zostanie jego menedżerem. Czasami w ramach zabawy zostają u siebie na noc, ale o żadnych intymnych doświadczeniach między nimi nie ma mowy.
Blisko (Close), reż. Lukas Dhont, prod. Belgia, Holandia, Francja, 105 min