Recenzja filmu: „Braty”, reż. Marcin Filipowicz

To film o straconych szansach, ale i nadziei noszącej znamiona spychającego w otchłań tragizmu, z wiarygodnymi kreacjami odważnie sobie poczynających aktorów.

Ambitny debiut pełnometrażowy Marcina Filipowicza ujawnia talent młodego reżysera do portretowania minimalistycznymi środkami bezradności pokolenia zoomerów, dzieciaków wychowywanych w przemocowych domach, pozbawionych autorytetów, zmuszonych do rozpoczynania dorosłego życia na podstawie doświadczenia wyniesionego z gier komputerowych i filmów sensacyjnych. Gdzieś na obrzeżach miast życie rodzinne siedemnastoletniego idealisty i początkującego deskorolkowca oraz jego starszego brata, niespełnionego koszykarza, rozpada się po śmierci matki.

Braty, reż. Marcin Filipowicz, prod. Polska 2022, 82 min