Recenzja filmu: „Kawałek nieba”, reż. Michael Koch

Nasycone religijną melancholią obrazy splecione z prozą i naturalizmem życia na wsi robią w tym filmie niesamowite wrażenie.

Nasycone religijną melancholią obrazy splecione z prozą i naturalizmem życia na wsi robią w tym filmie niesamowite wrażenie. Oszałamiające skalne urwiska, zmieniająca się w rytm pór roku natura, dojmująca cisza, panujący w domach bezruch oraz ciężka praca polegająca na koszeniu traw, pilnowaniu bydła, sprzątaniu i uwijaniu się przy gospodarstwie – wszystko to przerywane śpiewem wieloosobowego chóru stojącego na tle majestatycznej przyrody, komentującego prozę dnia. Samotność, piękno, przeczucie nieszczęścia i kontemplacja. Nieskomplikowana, wyciszona fabuła, wpisana jakby w odwieczny porządek świata, urasta do rangi mitycznej przypowieści.

Kawałek nieba (Drii Winter), reż. Michael Koch, prod. Szwajcaria, Niemcy, 137 min