Recenzja filmu: „Czerwone niebo”, reż. Christian Petzold

Między czworgiem bohaterów nawiązują się nowe, nieoczekiwane relacje, pojawiają się spięcia, miłość, zazdrość.

Opowiadając o swoim nowym filmie, Christian Petzold często powoływał się na inspirację kinem Erica Rohmera. I na pierwszy rzut oka „Czerwone niebo” rzeczywiście ma w sobie rohmerowską lekkość, rozjaśnione słonecznym światłem nadmorskie krajobrazy, toczącą się między bohaterami grę namiętności i niedopowiedzeń. Lecz niemiecki reżyser inteligentną komedię tasuje z podszytym goryczą dramatem obyczajowym, a nad wszystkim ciąży widmo ostatecznej klęski, symbolizowanej przez zbliżające się do miasteczka pożary lasów. Zanim nadejdzie żywioł, nad morze przyjeżdżają Leon, zmagający się z pracą nad drugą powieścią pisarz, i jego przyjaciel Felix.

Czerwone niebo (Roter Himmel), reż. Christian Petzold, prod. Niemcy, 98 min