Recenzja filmu: „Simona Kossak”, reż. Adrian Panek

Udało się uchwycić esencję fascynującej osobowości Simony, ikony nowoczesnej, wyzwolonej kobiety, która sięga po to, co chce.

W wywiadach twierdziła, że nauczyła się rozumieć mowę zwierząt i że powinno się ją za to spalić na stosie. Bliscy uważali Simonę Kossak za rozczarowanie i dziwadło – zawiodła pokładane w niej nadzieje, nie kontynuując rodzinnych tradycji malarskich. Była córką Jerzego, wnuczką Wojciecha i prawnuczką Juliusza Kossaka – batalistów rozmiłowanych w koniach, ojczystym krajobrazie i w polskiej historii. Wybrała życie w sercu Puszczy Białowieskiej, gdzie prowadziła badania nad drzewami i ginącymi gatunkami zwierząt, stając się bodaj najsłynniejszą biolożką, popularyzatorką nauki, mocno zaangażowaną w ratowanie naturalnych ekosystemów.

Simona Kossak, reż. Adrian Panek, prod. Polska, 100 min