Opowiadania pomieszczone w bestsellerowym tomie niemieckiego prawnika i pisarza Ferdinanda von Schiracha traktują o zbrodniach, jednak daleko im do formuły klasycznej prozy kryminalnej. Autora nie interesuje budowanie powikłanych intryg kryminalnych czy zachęcanie czytelnika do zwykłej zgadywanki w rodzaju „kto i dlaczego zabił?”. Każde z 11 opowiadań zbioru zawiera studium przypadku konkretnego przestępcy, a ciężar zbrodni i występków poszczególnych bohaterów jest rozmaity. Dla przykładu: lekarz, latami dręczony psychicznie przez żonę, zabija ją siekierą i rozczłonkowuje zwłoki („Fähner”), chłopak tak bardzo kocha swoją dziewczynę, że chce ją... zjeść („Miłość”), mężczyzna gołymi rękami zabija w obronie własnej dwóch bandziorów, po czym policjanci nie są w stanie ustalić jego personaliów, a on sam nie odzywa się w śledztwie choćby słowem („Obrona konieczna”).
W krótkim wstępie von Schirach stwierdza: „piszę o człowieku, jego klęsce, winie i wielkości”. Niemiecki autor skupia uwagę nie tyle na samym przestępstwie jako takim, co na człowieku, który decyduje się złamać prawo. Właśnie, czy faktycznie decyduje? Pisarz przedstawia przypadki różnych ludzi, od pospolitych przestępców począwszy, przez ludzi dręczonych schorzeniami psychicznymi, a skończywszy na tak zwanych normalnych ludziach, w których – jak się potocznie mówi – coś nagle pękło. Stara się jak najrzetelniej ukazać ich perypetie, przedstawić motywacje czynów. Przy czym, co istotne, unika jednoznacznych ocen. W końcu z zawodu jest obrońcą, a nie sędzią.
Ferdinand von Schirach, Przestępstwo, przeł. Jakub Ekier, W.A.B., Warszawa 2014, s. 213
Książka do kupienia w sklepie internetowym Polityki.