Nieświęty „Józef’’
Recenzja książki: Dariusz Rosiak, „Wielka odmowa. Agent, filozof, antykomunista”
Według ustaleń autora „Józef” to kryptonim tajnego współpracownika SB Mieczysława Krąpca, wybitnego filozofa tomisty, dominikanina, w latach 1970–83 rektora Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, w III RP honorowego przewodniczącego Rady Programowej Radia Maryja. Jego oficerem prowadzącym był gen. Konrad Straszewski, zasłużony w rozbijaniu Kościoła katolickiego w PRL. Inna ważna postać w pezetpeerowskim establishmencie Andrzej Werblan był znajomym Krąpca (imię zakonne Albert) jeszcze z przedwojennego gimnazjum im. Wincentego Pola w Tarnopolu. Pasjonującą historię Krąpca Dariusz Rosiak splata z historiami Janusza Krupskiego, studenta KUL i uczestnika rodzącej się opozycji demokratycznej oraz niecenzurowanego ruchu wydawniczego, który zginął w katastrofie smoleńskiej, będąc kierownikiem Urzędu do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, oraz funkcjonariusza SB Edwarda Kotowskiego, rozpracowującego środowisko KUL, a w końcu typowanego na ambasadora PRL przy Watykanie doradcy do spraw kościelnych gen. Jaruzelskiego. Ta dobrze napisana i udokumentowana książka jest rodzajem moralitetu, choć autor spisuje czyny i rozmowy swych bohaterów bez z góry przyjętej tezy na ich temat, a zwłaszcza na temat o. Krąpca. Widać, że przede wszystkim chce zrozumieć, dostrzec konteksty, nie moralizuje i nie oskarża, choć wyczuwamy, gdzie lokują się jego ideowe i etyczne sympatie. Mimo to ustalenia Rosiaka odrzucają bliscy współpracownicy prof. Krąpca z KUL.
Dariusz Rosiak, Wielka odmowa. Agent, filozof, antykomunista, Wydawnictwo Czarne 2014, s. 245