Małe syrenki

Recenzja książki: Monika Rakusa, „Cień”

14 października 2014

Ten zbiór rozbudza apetyt na coś większego – może na powieść o matkach i córkach?

Mimo dwóch bardzo ciekawych powieści „39,9” i „Żony Adama” Monika Rakusa pozostaje w cieniu. Dobrze by było, gdyby to zmienił nowy zbiór opowiadań, tyle że jest niejednorodny, są tu opowiadania świetne i nieco słabsze. Rakusa potrafi wnikliwie portretować kobiety wkraczające w wiek średni. Osią nowej książki jest poczucie nieistnienia, które dręczy na różne sposoby jej bohaterki. Zbiór otwiera opowiadanie o córce, która po śmierci matki próbuje ją zrozumieć, odnaleźć ślady. Ma poczucie, że matka od pewnego czasu znikała, była nieobecna w życiu swojej rodziny. Nie jest to jednak historia o kobiecie, która stała się cieniem męża.

Monika Rakusa, Cień, W.A.B., Warszawa 2014, s. 220

Książka do kupienia w sklepie internetowym Polityki.

Polityka 42.2014 (2980) z dnia 14.10.2014; Afisz. Premiery; s. 70

Oryginalny tytuł tekstu: "Małe syrenki"

Justyna Sobolewska

Krytyczka literacka, pisarka i dziennikarka związana z tygodnikiem „Polityka”. Autorka zbioru esejów „Książka o czytaniu” (2012, 2016), wyboru opowiadań Kornela Filipowicza „Moja kochana, dumna prowincja” (2017) i biografii Kornela Filipowicza „Miron, Ilia, Kornel. Opowieść biograficzna o Kornelu Filipowiczu” (2020) nominowanej do Górnośląskiej Nagrody Literackiej „Juliusz”. Współautorka książki „Stówka. Przeczytaj to jeszcze raz” napisanej razem z Anną Dziewit-Meller (2021) i autorka biografii „Jadwiga. Opowieść o Stańczakowej” (2024). W 2025 ukazała się jej „Książka o (nie)czytaniu”. Laureatka PIK-owego Lauru przyznawanego przez Polską Izbę Książki za popularyzację czytelnictwa i Nagrody im. Cypriana Kamila Norwida za „Jadwigę. Opowieść o Stańczakowej”. Przewodniczy kapitule Nagrody Literackiej m.st. Warszawy.