Carlos Fuentes należał do największych prozaików iberoamerykańskich drugiej połowy XX i początku XXI w. Sukces autora nie był przypadkowy – zadecydowało o nim nowatorstwo formalne i dar opowieści. Dla tych jednak, którzy ostatnie dokonania zmarłego w 2012 r. Fuentesa śledzili uważnie, „Nietzsche na balkonie” zapewne nie będzie wielkim zaskoczeniem. Ostatnią udaną książką Meksykanina nadal pozostają „Wszystkie szczęśliwe rodziny”. W opublikowanym pośmiertnie „Nietzschem” znajdziemy to, co drażniło w „Woli i fortunie” czy „Adamie w Edenie”, tylko w większym natężeniu: patos, pseudofilozoficzność, zużyte postmodernistyczne chwyty, epatowanie ekstremami. „Ironia to maska.
Carlos Fuentes, Nietzsche na balkonie, przeł. Barbara Jaroszuk, Świat Książki, Warszawa 2016, s. 348