Nikogo jak okiem sięgnąć

Recenzja książki: Urszula Kozioł, „Ucieczki”

14 czerwca 2016

Nowy tom poetycki Urszuli Kozioł jest zaskakujący w tonacji.

Nowy tom poetycki Urszuli Kozioł jest zaskakujący w tonacji. Najpierw, w pierwszej części, czytamy wiersze o samotności, żałobie, o życiu bez ukochanego utrzymane w konwencji piosenek: „płynie nutka za nutką/a przy mnie nikogutko”. Bohaterem tych wierszy staje się ten Nikt, brak nie do zapełnienia: „nikt z nikim/nic/nikogo jak okiem sięgnąć”. Pozostaje trwanie bezludnej wyspy albo spadanie. W dodatku okazuje się, że ten tom staje się też głosem o wierszu – czym może być wiersz, jak działa. Otóż bywa środkiem wykrztuśnym po „abszmakach” całego dnia, ale i „luką po mnie”. Ton zmienia się całkiem w drugiej części.

Urszula Kozioł, Ucieczki, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2016, s. 70

Książka do kupienia w sklepie internetowym Polityki.

Polityka 25.2016 (3064) z dnia 14.06.2016; Afisz. Premiery; s. 78

Oryginalny tytuł tekstu: "Nikogo jak okiem sięgnąć"

Urszula Kozioł

Justyna Sobolewska

Krytyczka literacka, pisarka i dziennikarka związana z tygodnikiem „Polityka”. Autorka zbioru esejów „Książka o czytaniu” (2012, 2016), wyboru opowiadań Kornela Filipowicza „Moja kochana, dumna prowincja” (2017) i biografii Kornela Filipowicza „Miron, Ilia, Kornel. Opowieść biograficzna o Kornelu Filipowiczu” (2020) nominowanej do Górnośląskiej Nagrody Literackiej „Juliusz”. Współautorka książki „Stówka. Przeczytaj to jeszcze raz” napisanej razem z Anną Dziewit-Meller (2021) i autorka biografii „Jadwiga. Opowieść o Stańczakowej” (2024). W 2025 ukazała się jej „Książka o (nie)czytaniu”. Laureatka PIK-owego Lauru przyznawanego przez Polską Izbę Książki za popularyzację czytelnictwa i Nagrody im. Cypriana Kamila Norwida za „Jadwigę. Opowieść o Stańczakowej”. Przewodniczy kapitule Nagrody Literackiej m.st. Warszawy.