Pochwała prowincji
To był „naprawdę raczej nudny dzień” – powiada doktor Lesiter. Zresztą wszyscy mówią to samo. A przecież stara panna Simpson nie żyje i coraz więcej poszlak wskazuje, że ktoś się do śmierci nauczycielki z Badger’s Drift przysłużył.
Opowieści Caroline Graham – z nadinspektorem Barnabym i sierżantem Troyem w rolach głównych – należą dziś do klasyki angielskiej powieści kryminalnej, podobnie jak do kanonu telewizyjnego należy serial „Morderstwa z Midsomer”, oparty na jej książkach. Zaś czytelnik może czerpać satysfakcję nie tylko z fabuły, ale też z – jakże typowego dla brytyjskiego thrillera – kolorytu prowincji.
Caroline Graham, Zabójstwa w Badger’s Drift, przeł. Anna Sawicka-Chrapkowicz, Gdańskie Wydawnictwa Psychologiczne, Gdańsk 2005, s. 240
Przeczytaj fragment książki
Chór zapomnianych głosów
To jedna z najładniejszych kwestii, jakie w ostatnim czasie zdarzyło mi się czytać w thrillerze: „Tak długo nosiłem broń, że kiedy mi jej zabrakło, straciłem równowagę. Chwiałem się”.
Po trzech latach na emeryturze Harry Bosch – bohater powieści Michaela Connelly’ego – wraca do gry w wydziale spraw nigdy niewyjaśnionych. Bosch ma odnaleźć mordercę sprzed niemal 20 lat, a przeszkodą będzie nie tylko upływający czas, ale także któryś z policyjnych kolegów.
„Wydział spraw zamkniętych” wykorzystuje klasyczną od czasów Chandlera, scenerię Los Angeles i krzyżuje ją ze zdobyczami najnowszych technik śledczych związanych m.in. z analizą kodu DNA. Pomiędzy dwoma światami – minionym i dzisiejszym – Harry Bosch stara się odzyskać niezbędną równowagę.
Michael Connelly, Wydział spraw zamkniętych, przeł. Łukasz Praski, Prószyński i S-ka, Warszawa 2005, s. 326
Parszywa szóstka
I jeszcze jedna podobna historia. Inspektor John Rebus trafia do szkoły policyjnej na reedukację. Krnąbrny policjant należy do „parszywej szóstki”, która po latach ma znaleźć zabójcę Erica Lomaksa, który „zginął w środku naszego największego i najbrzydszego miasta w piątkową noc”. I wraz z bohaterem „Odrodzonych” poznajemy brzydkie oblicze Edynburga: podejrzane lokale, mafiosów i ich kobiety, dilerów, wreszcie policjantów prowadzących swoje brudne sprawki. W tym błocie trudno się nie ubabrać, można jednak zachować godność i poczucie sprawiedliwości.
Tę sugestywną walkę z kręgami miejskiego piekła nagrodzono w ubiegłym roku najbardziej prestiżową nagrodą w dziedzinie kryminału: Ian Rankin otrzymał za „Odrodzonych” Edgar Allan Poe Award. W pełni zasłużenie.
Ian Rankin, Odrodzeni, przeł. Anna Reszka, Wyd. Pol-Nordica, Otwock 2005, s. 414