„Jest, ale nie istnieje” – oto formuła klucz do najnowszej powieści Dona DeLillo. Jeffrey, narrator i główny bohater, towarzyszy procesowi hibernacji chorej partnerki swojego ojca Rossa. Czym jest: zamaskowaną eutanazją czy rzeczywiście krokiem ku nieśmiertelności? Czy nieśmiertelność nie oznaczałaby bycia bez istnienia? I co z umysłem w stanie „Zero K”, czy też byłby siebie świadomy w „wyłączonym” ciele? DeLillo w swej najlepszej pisarskiej formie podejmuje kwestie będące dotychczas domeną science fiction, publicystyki i filozofii. Pokonanie śmierci jako najważniejsze zadanie człowieka proklamował na przełomie XIX i XX w. rosyjski wizjoner Nikołaj Fiodorow, jego wizja wciąż zasila fantazje o możliwości ucieczki przed śmiercią, dziś coraz silniej podsycane przez transhumanistów.
Don DeLillo, Zero K, przekł. Michał Kłobukowski, Noir sur Blanc, Warszawa 2017, s. 246