Dwa zwierzęta w nazwisku

Recenzja książki: Agata Napiórska, „Szczęśliwe przypadki Józefa Wilkonia”

3 kwietnia 2018

Z opowieści wyłania się człowiek pozytywnie nastawiony do świata, zawsze w zgodzie ze sobą.

Dobrych parę pokoleń polskich dzieci – ale także niemieckich i japońskich – wychowało się na ilustracjach książkowych Wilkonia. Zawsze się wyróżniały, zwłaszcza w zgrzebnych latach 50. i 60. Operujące odważnie fakturą, plamą, pełną pewności kreską, a przede wszystkim traktujące małych odbiorców poważnie. Widoczna w nich jest prawdziwa radość malowania, ludycznego eksperymentowania z materią. Artysta ukończył właśnie 88 lat i nie zwalnia tempa, co więcej – od pewnego czasu uprawia również rzeźbę. Nie dziwi, że ktoś o nazwisku zawierającym dwie nazwy zwierząt tak wspaniale zwierzęta maluje i rzeźbi, umie w uproszczonych kształtach oddać ich istotę.

Agata Napiórska, Szczęśliwe przypadki Józefa Wilkonia, Wydawnictwo Marginesy, Warszawa 2018, s. 336

Książka do kupienia w sklepie internetowym Polityki.

Polityka 14.2018 (3155) z dnia 03.04.2018; Afisz. Premiery; s. 70

Oryginalny tytuł tekstu: "Dwa zwierzęta w nazwisku"

Dorota Szwarcman

Krytyczka muzyczna działu Kultura w „Polityce” (od 2002 r.). Absolwentka studiów kompozycji na warszawskiej uczelni muzycznej. Wcześniej pracowała w kwartalniku „Polish Music/Polnische Musik” (dziś nieistniejącym), „Gazecie Wyborczej” oraz „Wprost”. Publikowała także m.in. w „Ruchu Muzycznym”, „Midraszu”, „Tygodniku Powszechnym”, „Jazz Forum”. Autorka książek: „Razem w życiu i muzyce. Rozmowy z Ewą Podleś i Jerzym Marchwińskim” (PWM 2001) i „Czas Warszawskich Jesieni. O muzyce polskiej 1945–2007” (Stentor 2007). Laureatka Nagrody Honorowej Związku Kompozytorów Polskich (2009) i odznaki „Zasłużony dla kultury polskiej”.