Skąd to wszystko
Recenzja książki: Katarzyna Surmiak-Domańska, „Krzysztof Kieślowski. Zbliżenie”
Ekspert od Boga i upadku komuny. Intuicjonista, do którego przylgnęła łatka intelektualisty. Polski Bergman. Dla każdego Kieślowski jest trochę inny. 22 lata od jego śmierci wciąż pamiętany, ale głównie poprzez twórczość przeanalizowaną na wylot w dziesiątkach prac naukowych. On sam wydaje się jednak bardziej spiżowym pomnikiem, niż budzącym zaciekawienie artystą, o którym mimo pewnych różnic zdań wiadomo w zasadzie wszystko. Wielowymiarowa biografia Katarzyny Surmiak-Domańskiej odkrywa Kieślowskiego na nowo. Nie tylko ściąga go na ziemię i ustawia w porządku horyzontalnym – obok przyjaciół, na tle rodziny, związanego mocno z minioną epoką. Z dużym respektem, ale też bez specjalnych oporów dociera do pilnie strzeżonych tajemnic, niekoniecznie związanych z tabloidowo rozumianą sferą prywatności. Autorkę interesuje wszystko, co niedopowiedziane, przekłamane.
Katarzyna Surmiak-Domańska, Krzysztof Kieślowski. Zbliżenie, Agora, Warszawa 2018, s. 473