Depresja, czyli norma

Recenzja książki: Tomasz Organek, „Teoria opanowywania trwogi”

9 lipca 2019

Kto wie, gdyby autor konsekwentniej realizował formułę prozy psychologicznej, pewnie wyszłoby lepiej.

Znakomity wokalista, autor tekstów piosenek, napisał powieść, z którą recenzent może mieć duży problem. Gdy bowiem spróbuje podczas lektury kierować się oczekiwaniami typowego czytelnika współczesnej literatury polskiej, książka Organka sprawi mu wyraźny zawód. Ukazujące się w ostatnich latach dzieła Doroty Masłowskiej, Szczepana Twardocha, Krzysztofa Vargi, Jakuba Żulczyka czy nawet kolegi Organka ze sceny muzycznej Pawła Sołtysa zawsze łączą ze sobą niebanalność tematu z atrakcyjnością narracji. Organka czyta się zaś mozolnie, na próżno wypatrując jakiegoś w miarę zaskakującego dynamizatora opowieści.

Tomasz Organek, Teoria opanowywania trwogi, Wydawnictwo W.A.B., Warszawa 2019, s. 352

Polityka 28.2019 (3218) z dnia 09.07.2019; Afisz. Premiery; s. 80

Oryginalny tytuł tekstu: "Depresja, czyli norma"

Mirosław Pęczak

Kulturoznawca i socjolog (specjalność naukowa: komunikacja masowa i kultura popularna, młodzieżowa, audiowizualna). Dziennikarz działu kultury „Polityki” od 1993 r. Wykładał w Instytucie Dziennikarstwa UW i w Wyższej Szkole Psychologii Społecznej. Był także rektorem Wyższej Szkoły Dziennikarskiej im. M. Wańkowicza. Habilitował się w 2015 r. („Subkultury w PRL. Opór, kreacja, imitacja” na Wydziale Humanistyczno-Społecznym SWPS). Kieruje Zakładem Interdyscyplinarnych Badań nad Kulturą na Wydziale Pedagogicznym UW.