Recenzja książki: Katarzyna Michalczak, „Klub snów”

Książka wpada w pułapkę powtarzalności – po kilku opowiadaniach historie są na tyle podobne w klimacie, że przestajemy je odróżniać.

Powrotów do dzieciństwa i dorastania było w literaturze ostatnio sporo, ale Katarzyna Michalczak w swoim debiutanckim zbiorze opowiadań idzie w inną stronę. Mniej ją interesuje aura peerelowska, meblościanki (chociaż też są), wata cukrowa, a bardziej relacje międzyludzkie – przede wszystkim dziecka i rodzica – czy natura dziecięcych przyjaźni. Opisuje też, jak się ludzie dobierają, jak trwają w związkach miłosnych. Uważnie przygląda się wzajemnemu uzależnieniu, samooszustwom i niemożności uwolnienia się. Wiarygodnie jest też pokazane spojrzenie dziecka na dorosłych, czytanie dorosłego przez dziecko, które nie rozumie dorosłych uwikłań. 

Katarzyna Michalczak, Klub snów, Wydawnictwo Cyranka, Warszawa 2019, s. 227