Autor, ksiądz, historyk sztuki i znany przyjaciel artystów (duszpasterz środowisk twórczych w Gdańsku), napisał książkę o tym, jak przez wieki twórcy zmagali się z wielkim i mistycznym tematem Ostatniej Wieczerzy.
Pracował nad nią 10 lat i ów trud z pewnością się opłacił. Powstała książka wyjątkowo ciekawa, rodzaj swobodnej gawędy o sztuce, w której nie brakuje elementów reportażu, eseju, a nawet osobistego pamiętnika.
Motyw, który większość zna wyłącznie z obrazu Leonarda da Vinci (oraz książki Browna), okazał się nagle kopalnią fascynującej wiedzy o epokach, obyczajach, malarskich stylach.
Jeżeli autor choć w połowie przemawia z ambony tak ciekawie, jak pisze, to wierni w Trójmieście mają naprawdę szczęście.
Krzysztof Niedałtowski, Zawsze Ostatnia Wieczerza, Wyd. Twój Styl, Warszawa 2006, s. 226
