Recenzja książki: Justyna Bargielska, „Dziecko z darów”

Dzieci są na pierwszym planie w tej książce, ich niezależność, wyobraźnia, ich umiejętność łączenia wszystkiego ze wszystkim.

„Dziecko z darów”, nowa poetycka książka Justyny Bargielskiej jest jedną z jej najlepszych obok „Dwóch fiatów” czy „Bach for my baby”. Kto tak pisze o żałobie, o miłości, o dzieciach i o Matce Boskiej? Madonna to „żelazna bogini miłosierdzia”. Zanosi się jej pierścionek jako wotum: „Niech go podpali i każe aniołom/skakać przez niego, powiedziałam./Ja tak w każdym razie robiłam”. Nie ma tu pokory, jest poczucie ludzkiej boskości. Kobieta, która ma głos w jej wierszach, jest królową (nawet kiedy ptak narobi jej na głowę). W „Bach for my baby” – pojawiła się „Królowa-żar”. Tak, to ona do nas mówi.

Justyna Bargielska, Dziecko z darów, Wydawnictwo Wolno, Lusowo 2019, s. 55