Recenzja książki: Kazimierz Orłoś, „Dzieje człowieka piszącego”

Szczegółowe wspomnienia z tamtych lat są wnikliwą kroniką zmieniającej się Polski.

Książka „Dzieje człowieka piszącego” Kazimierza Orłosia to kontynuacja sagi rodzinnej „Dzieje dwóch rodzin”, w której opisał skomplikowane historie dwóch rodów – Mackiewiczów z Litwy i Orłosiów z Ukrainy. Część druga to już klasyczna autobiografia, w której autor (rocznik 1935) portretuje lata 1945–89. Swoją relację rozpoczyna od krótkiego pobytu w Rawie Mazowieckiej, gdzie wraz z rodzicami doczekał styczniowej ofensywy Armii Czerwonej. Następnie mamy dwa lata spędzone w Łodzi, powrót do Warszawy, pierwsze miłości, studia prawnicze i wakacje na Mazurach, do których Orłoś będzie powracał w pisanych później powieściach. Lata 70. to czas publikacji pierwszych opowiadań oraz pracy na wielkich budowach PRL.

Kazimierz Orłoś, Dzieje człowieka piszącego, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2019, s. 594