Recenzja książki: Stephanie Land, „Sprzątaczka. Jak przeżyć w Ameryce, będąc samotną matką pracującą za grosze”

Amerykanka wpisuje się w długą listę pisarek i pisarzy, którzy rozprawiają się z mitem amerykańskiego snu.

Bohaterką „Sprzątaczki”, na podstawie której Netflix zrealizuje wkrótce serial, jest żyjąca na granicy nędzy młoda, samotna matka, która wydostawszy się z kryzysu bezdomności, robi wszystko, by do niego nie wrócić. Chuda, z podkrążonymi z niewyspania oczami i z majątkiem, który mieści w jednej torbie, Stephanie pracuje zrazu dorywczo w ogrodach, by z czasem zatrudnić się w firmie sprzątającej domy bogatych właścicieli. Mimo braku ubezpieczenia, zasiłku chorobowego, dni wolnych, dopłat do paliwa (praca polega na samodzielnym dojeżdżaniu do klientów) i perspektyw podwyżki bohaterka trzyma się zajęcia kurczowo, wciąż prosząc o więcej zleceń, by cudem spiąć budżet. „Sprzątaczka” dokonuje rozbiórki mitu mówiącego, że za sprawą ciężkiej pracy można się z takiej sytuacji wydostać, a także stereotypu, że korzystający z zasiłków znaleźli się w kryzysie z powodu złych decyzji, lenistwa i braku determinacji. 

Stephanie Land, Sprzątaczka. Jak przeżyć w Ameryce, będąc samotną matką pracującą za grosze, przeł. Barbara Gadomska, Czarne, Wołowiec, s. 312