„O tym się nie mówi” to do bólu osobiste eseje o przemocy: wymierzanej przez bliskich i nieznajomych, trwającej przez lata i tej jednorazowej, fizycznej, częściej psychicznej i symbolicznej. Przede wszystkim jednak systemowej. „Jak to jest, gdy twoi rodzice ze sobą nie rozmawiają?” – pyta Emilie Pine, irlandzka eseistka, wykładowczyni wiedzy o dramacie współczesnym. Stajesz się pośredniczką. „Kiedy twój tata daje ci list dla »tej suki«, musisz go przekazać mamie. Kiedy mama bierze list i płacze, masz do siebie pretensje”. Jako nastolatka nazywana jest przez ojca dziwką: „słowo to wypowiadane w ten jego szczególny sposób mogło być zarówno zniewagą, jak i komplementem”.
Emilie Pine, O tym się nie mówi, przeł. Joanna Figiel, Wydawnictwo Cyranka, Warszawa 2020, s. 192