Ziemia, planeta śmieci
Recenzja książki: Stanisław Łubieński, „Książka o śmieciach”
8 czerwca 2020
Jeśli po przeczytaniu popadniemy w „nerwicę ekologiczną”, to znak, że jesteśmy na dobrej drodze do wyzwolenia Ziemi spod dyktatu śmieci.
O ile poprzednia książka Stanisława Łubieńskiego – „Dwanaście srok za ogon” – powstała z czystej miłości, o tyle za jego nową „Książką o śmieciach” kryją się niezgoda, smutek, gniew i bezradność. Kwestia „niewidzialnych” śmieci jest jednym z głównych zagadnień podejmowanych przez autora, który zwraca uwagę na dwoistość tego problemu. Po pierwsze – jako że śmieci są dla nas czymś wstydliwym, zatrudniliśmy profesjonalistów, by się nimi zajmowali. Dlatego nie wiemy, gdzie „znikają” śmieci po tym, gdy wrzucimy je do kubła. Po drugie – śmieci występują tak powszechnie, że przestaliśmy je dostrzegać.
Stanisław Łubieński, Książka o śmieciach, Agora, Warszawa 2020, s. 288
Polityka
24.2020
(3265) z dnia 08.06.2020;
Afisz. Premiery;
s. 78
Oryginalny tytuł tekstu: "Ziemia, planeta śmieci"