Recenzja książki: Anna Arno, „Kot. Opowieść o Konstantym A. Jeleńskim”

O Jeleńskim wiedzieliśmy już od dawna i to sporo, choćby z lektury jego korespondencji z Miłoszem, Czapskim, Iwaszkiewiczem, Gombrowiczem.

„Jeleński... kto to?” – pytał w swoim czasie Witold Gombrowicz. Jeleński pochodził z rodziny ziemiańskiej. Jego matka Rena już jako mężatka przeżyła romans z hrabią Carlem Sforzą, a owocem tego związku był urodzony w 1922 r. Konstanty, zwany Kotem. Wojna zastała Kota na Zachodzie, walczył w Dywizji Pancernej gen. Maczka. Po wojnie nie wrócił do Polski, a z początkiem lat 50. rozpoczął współpracę z paryską „Kulturą”. Nie miał przy tym ambicji pisarskich, a mimo to cieszy się dziś opinią najbaczniejszego krytyka polskiej literatury współczesnej. Przyjaźnią darzyli go Józef Czapski i Jarosław Iwaszkiewicz, Czesław Miłosz uważał go za swojego czytelnika numer jeden.

Anna Arno, Kot. Opowieść o Konstantym A. Jeleńskim, Iskry, Warszawa 2020, s. 413