Powieść „Nasza część nocy” utkana została przez Marianę Enríquez z wielu elementów. Dominującym jest groza. Autorka zaprasza nas do Argentyny pełnej ech (duchów) zmarłych ludzi, mrocznej magii, krwawych rytuałów i tych, którzy poprzez ofiary komunikują się z demonami i bogami. Historia Juana i jego syna Gaspara częściej jednak smuci, niż przeraża. Z jednej strony ich życie naznaczone jest tragiczną śmiercią matki/żony, z drugiej – nieustanną ucieczką przed Bractwem (wyznawcami mrocznego kultu). Poza tym ich relacja to mieszanka miłości, nienawiści i, ze strony Gaspara, strachu. Enríquez dzieli powieść na kilka rozdziałów, w których nie tylko fabuła skacze w czasie (od lat 60. i 70., przez 80., aż po końcówkę XX w.), ale i zmienia się klimat: zaczynamy od horroru, przechodzimy w historię obyczajową z nieznaczną domieszką grozy, i wreszcie wracamy do rytuałów i mrocznych bogów.
Mariana Enríquez, Nasza część nocy, przeł. Katarzyna Okrasko, Marta Jordan, Wyd. Echa, Warszawa 2021, s. 736