Recenzja książki: Dominika Słowik, „Samosiejki”

Proza Słowik doskonale wpisuje się w debatę nad rolą człowieka w ekosystemie.

Dominika Słowik udowodniła debiutanckim „Atlasem: Doppelgangerem“(2015), a przede wszystkim „Zimowlą” (2019), za którą otrzymała Paszport POLITYKI, że potrafi pisać powieści. „Samosiejki”, jej pierwszy zbiór opowiadań, pokazują, że równie dobrze odnajduje się w krótkich formach. Prozy Słowik są najeżone humorem językowym i sytuacyjnym. W „Pnączu” pewnej kobiecie wyrasta z nosa strąk fasoli i z czasem zarasta całe mieszkanie.

Dominika Słowik, Samosiejki, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2021, s. 280