W świecie węgierskiego pisarza Ádáma Bodora nie ma zbyt wiele miejsca na nadzieję. Los ludzi jest całkowicie zdeterminowany przez siły znacznie od niego potężniejsze, jak historia, system, przeznaczenie. W takim położeniu znajdują się bohaterowie zbioru opowiadań „Z powrotem do uszatej sowy”.
Gizela Weisz z opowiadania „Wydział”: subtelna kobieta skazana na zesłanie w ukrytej w niedostępnych górach kopalni nie wie, ile czasu tam spędzi, ani jakie prawa jej przysługują. Jej droga do miejsca zsyłki to proces stopniowego odzierania z atrybutów człowieczeństwa, redukcja do „nagiego życia” – biologicznej substancji istnienia, nad którą pełnię władzy ma system. W świecie tym nie istnieje czas ani przestrzeń, ludzka egzystencja pozbawiona jest wymiarów, jedyne pole, na którym można odzyskać wolność, to sfera osobistych decyzji.
Świat Bodora przypomina groteskowy świat Franza Kafki. Bodor ma za sobą osobiste doświadczenie systemu. Urodził się w Siedmiogrodzie (jest Węgrem) i przeżył piekło więzienia w stalinowskiej Rumunii. Polscy czytelnicy mogli poznać jego książki „Okręg Sinistra” i „Wizytę arcybiskupa”. Opowiadania z tomu „Z powrotem do uszatej sowy” potwierdzają autorski kunszt Węgra.
Ádám Bodor, Z powrotem do uszatej sowy, przeł. T. Olszański, M.Komorowska-Fotek, E. Sobolewska, Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2007,s. 369