Thriller nieerotyczny

Recenzja książki: Patricia Highsmith, „Głęboka woda”

7 czerwca 2022

Frapujące jest śledzenie przemiany bohatera, który ma swoje dziwactwa, ale w gruncie rzeczy jest taki jak my.

Ta książka z 1957 r., nietłumaczona wcześniej na polski, była podstawą dwóch ekranizacji: francuskiej z 1981 r. (z Isabelle Huppert i Jean- Louisem Trintignantem) i amerykańskiej, która miała premierę w marcu i została skrytykowana. Nic dziwnego: reżyser, sędziwy Adrian Lyne, próbował tu wrócić do swojej specjalności – thrillera erotycznego, a w książce erotyzmu nie ma. To typowy dla Highsmith portret wewnętrzny szarego człowieka, który staje się psychopatycznym mordercą. Vica i Melindy nie łączą już żadne uczucia poza układem sado-maso, znanym niejednemu małżeństwu zmierzającemu do rozwodu.

Patricia Highsmith, Głęboka woda, przeł. Krzysztof Obłucki, Noir sur Blanc, Warszawa 2022, s. 309

Polityka 24.2022 (3367) z dnia 07.06.2022; Afisz. Premiery; s. 74

Oryginalny tytuł tekstu: "Thriller nieerotyczny"

Patricia Highsmith

Dorota Szwarcman

Krytyczka muzyczna działu Kultura w „Polityce” (od 2002 r.). Absolwentka studiów kompozycji na warszawskiej uczelni muzycznej. Wcześniej pracowała w kwartalniku „Polish Music/Polnische Musik” (dziś nieistniejącym), „Gazecie Wyborczej” oraz „Wprost”. Publikowała także m.in. w „Ruchu Muzycznym”, „Midraszu”, „Tygodniku Powszechnym”, „Jazz Forum”. Autorka książek: „Razem w życiu i muzyce. Rozmowy z Ewą Podleś i Jerzym Marchwińskim” (PWM 2001) i „Czas Warszawskich Jesieni. O muzyce polskiej 1945–2007” (Stentor 2007). Laureatka Nagrody Honorowej Związku Kompozytorów Polskich (2009) i odznaki „Zasłużony dla kultury polskiej”.