W roku 1492 miały miejsce dwa niezwykle ważne wydarzenia. 2 stycznia, po długim oblężeniu, poddała się Grenada, stolica królestwa Nasrydów i ostatnia muzułmańska enklawa na Półwyspie Pirenejskim. Zdobycie miasta oznaczało zakończenie trwającej od stuleci rekonkwisty - odebranie Maurom ziem hiszpańskich, zdobytych przez nich w początkach VIII wieku. Zwycięską armią, złożoną z połączonych sił Kastylii i Aragonii, dowodził Ferdynand II Aragoński, jeden z najwybitniejszych wodzów epoki. Jednak zasługa zdobycia Grenady należy się bardziej królewskiej małżonce, Izabeli Kastylijskiej. To ona, ogarnięta religijnym i politycznym zapałem, mobilizowała wszelkie zasoby swojego królestwa, gromadziła fundusze, zakładała szpitale polowe, a nawet... podarowała Ferdynandowi armaty, którymi wódz nauczył się posługiwać z morderczym mistrzostwem.
Zwycięstwo miało znaczenie nie tylko dla Hiszpanii, ale i dla całej zachodniej Europy. Zlikwidowany został muzułmański przyczółek, niewiele oddalony od wybrzeży północnej Afryki i doskonale nadający się do rozpoczęcia ponownej próby podboju Europy. Przypomnijmy - w roku 1453 niezwyciężona armia Osmanów zdobyła Konstantynopol, a w 1480, czyli na rok przed rozpoczęciem wojny z Grenadą, tureckie oddziały okupowały Otranto w południowych Włoszech!
Rok i trzy miesiące miesięcy po zdobyciu Grenady na królewski dwór dotarła wiadomość, której konsekwencje miały niebawem przyćmić wspaniałe zwycięstwo Ferdynanda. Był to list od Krzysztofa Kolumba, zawiadamiający o odkryciu nowego świata (12 XI 1492). Kolumb, człowiek z ludu i ubogi żeglarz, przez siedem lat musiał przekonywać władców Hiszpanii do wyrażenia zgody na poszukiwanie zachodniej, morskiej drogi do Chin.