Recenzja książki: Maria Wilczek-Krupa, „Żuan Don. Biografia Jeremiego Przybory”

Widzimy rozkojarzonego mężczyznę z głową w chmurach, delikatnego i uwodzicielskiego, który potrafił w tajemniczy sposób cały galimatias i ciężar życia zamieniać w lekkość, żart, sztukę.

Początek zniechęca, bo można odnieść wrażenie, że biografia Jeremiego Przybory będzie pisana językiem Kabaretu Starszych Panów i utkana ich piosenkami. Zaczyna się kwieciście i na siłę anegdotycznie, ale im dalej, tym jest ciekawiej, autorka opowiada nie tylko o Jeremim Przyborze, ale też o wielu osobach z jego bliskiego otoczenia. Ten cały portret zbiorowy spina postać Przybory, panicza klepiącego biedę, niewydarzonego studenta, który nie wiedział, co chce robić w życiu, opowieść o jego relacji z ojcem i porzuconą matką, a także z nową rodziną macochy. Jeremi był od dzieciństwa w drodze, między różnymi domami, i to wędrowanie w poszukiwaniu miłości trwało u niego niemal całe życie.

Maria Wilczek-Krupa, Żuan Don. Biografia Jeremiego Przybory, Znak, Kraków 2023, s. 640