Z dna skarbca
Recenzja książki: Terry Pratchett, „Pociągnięcie pióra. Zagubione opowieści”
Wyciąganie niedokończonych opowiadań i niepublikowanych fragmentów powieści z szuflady zmarłego pisarza budzi etyczne wątpliwości, a efekty rzadko są satysfakcjonujące. Terry Pratchett przed śmiercią zdołał się przed tym zabezpieczyć: dysk z jego komputera został bezpowrotnie zniszczony. A jednak wciąż dostajemy kolejne tomy sygnowane jego nazwiskiem – tyle że zbierające juwenilia oraz teksty pisane do prasy, zanim autor stał się TYM Pratchettem, uwielbianym za historie ze Świata Dysku i inteligentną ironię. I nawet gdy wydawało się, że archiwa już są puste, dzięki pracy dwójki fanów udało się skompilować jeszcze jeden zbiór, w większości złożony z opowiadań tworzonych pod pseudonimem Patrick Kearns – podobno o ich istnieniu nie wiedział nawet agent pisarza – dla lokalnych gazet.
Terry Pratchett, Pociągnięcie pióra. Zagubione opowieści, przeł. Piotr W. Cholewa, Prószyński i S-ka, Warszawa 2024, s. 288