Recenzja książki: Jacqueline Harpman, „Ja, która nie poznałam mężczyzn”

Dziewczynka, jak o niej mówią kobiety z celi, nie zna innej rzeczywistości niż ta za kratami.

Dziewczynka, jak o niej mówią kobiety z celi, nie zna innej rzeczywistości niż ta za kratami. Na świecie zdarzyło się COŚ, jakiś wybuch jądrowy albo wojna, i nagle wszystkie zostały uwięzione. Nie mają prywatności, na okrągło pilnowane są przez mężczyzn, którzy milczą tylko i straszą batem. Mija im w tym zamknięciu 12 lat. Tak im się zdaje, bo dziewczynka rośnie i jest dla reszty punktem odniesienia. Ona sama, zarazem narratorka tej historii, uczy się odmierzać czas, badając własny puls. Wszystko jest dla niej nowe, intymne relacje z mężczyznami – zupełnie obce.

Jacqueline Harpman, Ja, która nie poznałam mężczyzn, przeł. Katarzyna Marczewska, Wydawnictwo Art Rage, Warszawa 2024, s. 188