W dzisiejszej Polsce popularna literatura polityczna dopiero się rozwija. W PRL oczywiście nie miała żadnych szans na zaistnienie. Ale taka literatura musi być wolna na różne sposoby, nie tylko polityczne, także musi być wolna, by tak rzec, formalnie. To autor decyduje, co i jak chce opowiedzieć – żadne tradycje i rutyny uniwersyteckie go nie obowiązują, to jego osobowość jest tu najważniejsza. Chodzi o taką opowieść o polityce, która jest adresowana do szerokiej publiczności, a więc pisana w sposób przystępny i łatwo zrozumiały, jednak stawia pytania na serio, a swoimi analizami potrafi zadziwić najbardziej uczonych akademików. Jakoś tak się dzieje, że największe sukcesy na tym polu odnosili i odnoszą właśnie dziennikarze, którzy na co dzień politykę komentują i relacjonują, po prostu żyją z niej.
Książka Johna O’Sullivana „Oni zmienili świat. Prezydent, papież, premier” jest znakomitym przykładem świetnej literatury politycznej, w której stapia się w jedno i ogólna opowieść, jak to upadał system sowiecki, i zarazem opowieść o ludziach, którzy się do tego w sposób niezwykle znaczący przyczynili. Ci ludzie to Reagan, Thatcher i Jan Paweł II, których łączyła idea walki z realnym komunizmem i których osobowości i wizje nadały kierunek politykom w ich bezpośrednim, a także pośrednim zasięgu oddziaływania. John O’Sullivan to wybitny komentator prasy amerykańskiej i angielskiej, który z bliska obserwował politykę Reagana, jeszcze chyba bliżej politykę Thatcher (był nawet specjalnym doradcą pani premier), także wiele pisał o polityce Watykanu.