To drugi solowy album Olafa Deriglasoffa, muzyka zasłużonego dla rodzimej sceny alternatywnej. Poprzedni, „Produkt”, ukazał się ponad pięć lat temu i był ispirowany dawnymi dokonaniami Olafa z czasów współpracy z Apteką, Pudelsami czy Tymonem Tymańskim. „Noże” wyraźniej lokują się w klimatach ciężkiego rocka, niekiedy z lekką domieszką psychodelii.
Płyta wydaje się nietrudna do zdefiniowania, ale lepiej słuchać jej z uwagą niż w rozproszeniu, choćby po to, by usłyszeć niuanse tekstów, które ujmują konwencję w subtelny cudzysłów (vide: „Dyabeu” czy „Marynarza Grób”). Deriglasoff ma dystans do formy, dobrze zdaje sobie sprawę z prostoty rockowego idiomu, ale ostro weń wchodzi, posługując się muzyką niczym brzytwą. Zespół gra jak trzeba, aczkolwiek najlepiej wypada Olaf, nie tyle jako basista, co wiadomo od zawsze, ile jako wokalista z mocnym barytonem i nienaganną dykcją, cechą nader rzadką w rockowej wokalistyce.
Deriglasoff, Noże, Laudanum Rekords