Muzyka

Na ostro

Recenzja płyty: Deriglasoff, "Noże"

materiały prasowe
Deriglasoff świetnie wypada jako wokalista z mocnym barytonem i nienaganną dykcją, cechą nader rzadką w rockowej wokalistyce.

To drugi solowy album Olafa Deriglasoffa, muzyka zasłużonego dla rodzimej sceny alternatywnej. Poprzedni, „Produkt”, ukazał się ponad pięć lat temu i był ispirowany dawnymi dokonaniami Olafa z czasów współpracy z Apteką, Pudelsami czy Tymonem Tymańskim. „Noże” wyraźniej lokują się w klimatach ciężkiego rocka, niekiedy z lekką domieszką psychodelii.

Płyta wydaje się nietrudna do zdefiniowania, ale lepiej słuchać jej z uwagą niż w rozproszeniu, choćby po to, by usłyszeć niuanse tekstów, które ujmują konwencję w subtelny cudzysłów (vide: „Dyabeu” czy „Marynarza Grób”). Deriglasoff ma dystans do formy, dobrze zdaje sobie sprawę z prostoty rockowego idiomu, ale ostro weń wchodzi, posługując się muzyką niczym brzytwą. Zespół gra jak trzeba, aczkolwiek najlepiej wypada Olaf, nie tyle jako basista, co wiadomo od zawsze, ile jako wokalista z mocnym barytonem i nienaganną dykcją, cechą nader rzadką w rockowej wokalistyce.

Deriglasoff, Noże, Laudanum Rekords

Polityka 08.2011 (2795) z dnia 19.02.2011; Afisz. Premiery; s. 69
Oryginalny tytuł tekstu: "Na ostro"
Więcej na ten temat
Reklama

Czytaj także

null
Społeczeństwo

Dyrektorka odebrała sobie życie. Jeśli władza nic nie zrobi, te tragedie będą się powtarzać

Dyrektorka prestiżowego częstochowskiego liceum popełniła samobójstwo. Nauczycielka z tej samej szkoły próbowała się zabić rok wcześniej, od miesięcy wybuchały awantury i konflikty. Na oczach uczniów i z ich udziałem. Te wydarzenia są skrajną wersją tego, jak wyglądają relacje w tysiącach polskich szkół.

Joanna Cieśla
07.02.2025
Reklama

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną