„Polityka” prezent, który cieszy cały rok.

Pierwszy miesiąc prenumeraty tylko 11,90 zł!

Subskrybuj
Muzyka

Rządy klawiszy

Recenzja płyty: Jack White, "Blunderbuss"

materiały prasowe
Z nudy, bluesa i Jarmuscha ulepił Jack White swoją pierwszą płytę solową.

Po klasycznych albumach z The White Stripes, bardzo udanych z The Raconteurs i nieco rozczarowujących z Dead Weather miał nagrywać w towarzystwie RZA – producenta hiphopowego i kompana z filmów Jima Jarmuscha – ale ten nie mógł się zjawić. White miał już w studiu pozostałych muzyków i instrumenty, więc dla zabicia czasu, jak to muzyczny pracoholik, nagrał parę utworów. Stopniowo powstała z tego cała płyta, mocno osadzona w twórczości The White Stripes i w rhythm’n’bluesie, brzmiąca bardzo tradycyjnie – jak przystało na upodobania White’a i jego działające od kilku lat studio w Nashville. Jeśli szukać czegoś charakterystycznego dla „Blunderbuss”, będą to z pewnością partie klawiszowe – kluczowe melodie grane są tu na elektrycznych i klasycznych pianinach oraz organach. Czyżby Jack White znudził się trochę brzmieniem gitary? W każdym razie dla jego publiczności to jeszcze nie pora na znużenie.

Jack White, Blunderbuss, Third Man

Polityka 17-18.2012 (2856) z dnia 25.04.2012; Afisz. Premiery; s. 121
Oryginalny tytuł tekstu: "Rządy klawiszy"
Więcej na ten temat
Reklama

Czytaj także

Ja My Oni

Przegrasz czy wygrasz, wracaj do domu. Czyli jak sobie radzić z porażką i sukcesem

Jak sobie poradzić z porażką, ale też sukcesem.

Grzegorz Gustaw
08.08.2017
Reklama

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną