Najnowsza płyta Ani Dąbrowskiej może zdumiewać tonem i klimatem: aż takiego ładunku melancholii i zadumy, pozbawionej wszelkich złudzeń, nie było na jej poprzednich czterech albumach, choć przecież zdarzały się piosenki refleksyjne, a nawet dość wyraźnie podszyte depresją. Po wysłuchaniu „Bawię się świetnie” przychodzi natarczywa myśl o nierozerwalności związku między dojrzałością a minorowym stanem ducha. Bohaterka (i autorka) tych piosenek sprawia wrażenie kogoś, kto wie zbyt dużo, by pozwolić sobie na jakąkolwiek niefrasobliwość, a tym bardziej euforię.
Do tekstów dostraja się muzyka: subtelna, oszczędna w środkach wyrazu, niekiedy celowo monotonna, jakby chciała przypomnieć słuchaczowi, że do tańca i odprężenia musi sobie wybrać coś zupełnie innego. I na koniec – „Bawię się świetnie” to płyta wielokrotnego użytku, jednorazowe przesłuchanie stanowczo nie wystarcza.
Ania, Bawię się świetnie, Jazzboy Records