Dla Julii Marcell, którą znamy już z trzech anglojęzycznych albumów, płyta „Proxy” – w całości po polsku – stanowi nowy początek. Dla całej krajowej sceny to też sygnał nowego, bo ta autorka i wokalistka, laureatka Paszportu POLITYKI, była dotąd flagową postacią młodej eksportowej fali. Czy ten gest oznacza, że fala się cofa, a muzyczni emigranci stawiają na krajową bazę i tutejszą publiczność? Jeśli tak, to Marcell znów jest w czubie peletonu. Lirycznie delikatniejsza od Masłowskiej, ale bardziej konkretna niż Koteluk, wokalnie bardziej rozśpiewana od Peszek, próbuje od nowa znaleźć dla siebie jakieś terytorium, w pierwszych minutach tworząc plątaninę odnośników do polskiej piosenkowej tradycji: „Dmuchawce, latawce wiatr/ Pode mną z Ikei świat/ Szyby niebieskie od telewizorów/ Cellulit, celuloid”.
Julia Marcell, Proxy, Mystic